kapitan Władysław Jachowicz "Konar"

Władysław Jachowicz urodził się 2 marca 1907 roku w Tykadłowie pod Kaliszem.

Jego ojciec organista w poszukiwaniu pracy przeniósł się z całą rodziną do Marzenina pod Zduńską Wolą i pracował w tamtejszej parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. 

Młody Władysław do gimnazjum uczęszczał w Zduńskiej Woli, w którym w 1926 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Po jego ukończeniu, za namową ojca uczęszczał do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. Ostatecznie wybrał jednak karierę wojskową. 

W 1930 roku rozpoczął roczny kurs unitarny w Batalionie Szkolnym Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, a od 1931 roku w Szkole Podchorążych Piechoty, którą ukończył w 1933 roku promowany 15 sierpnia na stopień podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem do 31 Pułku Strzelców Kaniowskich w Sieradzu jako dowódca plutonu ckm.

W 1936 roku otrzymał promocję na stopień porucznika.

W 1938 roku wstąpił w związek małżeński z Marianną Leszówną. Ślubu wśród szpaleru szabel utworzonych przez kolegów z garnizonu sieradzkiego, udzielił przyjaciel z seminarium ksiądz Józef Balcerczyk, późniejszy proboszcz zduńskowolskiej parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i kapelan partyzancki na kielecczyźnie.

W 1939 roku w przeddzień wybuchu wojny porucznik Jachowicz dostał rozkaz opuszczenia macierzystej jednostki i stawienia się w charakterze oficera operacyjnego w sztabie generała Wiktora Thomee, dowódcy Grupy Operacyjnej „Piotrków”. Wojnę Obronną zakończył broniąc Twierdzy Modlin. Pełnił tam funkcję oficera operacyjnego w sztabie Obrony Twierdzy dowodzonej przez generała Wiktora Thomee, który w rozkazie po kapitulacji pisał:

“…Panom oficerom operacyjnym kapitanowi Kwentisowi oraz porucznikowi Władysławowi Jachowiczowi dziękuję za ofiarną współpracę…”

Władysław Jachowicz uniknął niewoli hitlerowskiej i w mundurze oraz z szablą wrócił do Zduńskiej Woli.

Jednak już w 1940 roku wyjechał do Warszawy, gdzie wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Zbrojnej i przyjął pseudonim „KONAR”. W 1942 roku pod fałszywym nazwiskiem, jako “Antoni Krępski” współorganizował formowanie zgrupowania im. „Chrobrego”, jako oficer do zadań specjalnych. We wrześniu 1942 roku Polska Organizacja Zbrojna została scalona z Armią Krajową i weszła w skład Obwodu Śródmiejskiego Armii Krajowej jak Zgrupowanie XI.

1 sierpnia 1944 roku wybucha powstanie, Władysław Jachowicz przez okres walk na Woli, dowodził 4 kompanią baonu „Chrobry”. Po przejściu batalionu do Starego Miasta „Konar”  dowodził obroną Pałacu Mostowskich, Arsenału i pasażu Simonsa . Arsenał był wtedy jedną z kluczowych redut Starego Miasta, nazywaną przez cały okres walk na Starówce „redutą Konara”.

14 sierpnia 1944 roku otrzymał Krzyż Orderu Virtutti Militari i Krzyż Walecznych. 24 sierpnia 1944 roku Władysław Jachowicz ps. „Konar” dostał awans do stopnia kapitana i objął dowództwo batalionu „Chrobry I”. 31 sierpnia około godziny 9.00 na stanowiska baonu nadleciały Junkersy 87 i w kilku falach zrzucały bomby burzące na pasaż Simonsa. Sześciopiętrowy, najbardziej solidny budynek przedwojennej Warszawy został całkowicie zburzony. Straty w zabitych i rannych były olbrzymie. Według oceny uczestników tamtych wydarzeń łączne sięgnęły ponad 300 zabitych żołnierzy i cywilów. 1 września 1944 roku „Konar” i pozostali przy życiu żołnierze zdziesiątkowanego batalionu przeszli kanałami do Śródmieścia. Tam batalion zajął stanowiska bojowe na ul. Brackiej przy Alejach Jerozolimskich oraz bronił barykad przy ulicach Chmielnej, Widok i Marszałkowskiej utrzymując te pozycje do końca Powstania.

Po upadku powstania “Konar” został osadzony w oflagu II C Woldenbergu, po wyzwoleniu którego zgłosił swój akces do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i otrzymał przydział do 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej II Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa.

Do Zduńskiej Woli Władysław Jachowicz powrócił latem 1946 roku. Podjął pracę w Państwowej Centrali Handlowej, a następnie w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego na stanowisku głównego księgowego.

W 1949 roku został wybrany Naczelnikiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Zduńskiej Woli, którym pozostał do 1966 roku, a społecznie w OSP pracował do marca 1973 roku. Przez cały ten czas regularnie „odwiedzany” przez oficera z Urzędu Bezpieczeństwa.

Kapitan Władysław Jachowicz pseudonim “Konar” po ciężkiej chorobie zmarł 17 października 1973 roku w Zduńskiej Woli i został pochowany na miejscowym cmentarzu.