Urodzony 12 września 1906 r. w Kołomyji. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości studiował przez pół roku na politechnice, następnie postanowił poświęcić się służbie wojskowej.
Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty (wrzesień 1925 - sierpień 1929) był dowódcą plutonu i p.o. dowódcy kompanii w 27 pp. W 1931 r. odbył kurs obserwatorów balonowych i w kwietniu 1932 r. został przeniesiony do korpusu oficerów aeronautycznych.
Przydzielony do 1. batalionu balonowego, potem służył w 1. pułku lotniczym. Specjalista w zakresie astronomii i meteorologii lotniczej.
W kampanii wrześniowej 1939 r. dowódca oddziału meteorologicznego 1 pułku lotniczego podczas obrony Warszawy. Ciężko ranny, leczył się w szpitalu.
W konspiracji kierownik referatu meteorologicznego powstałego wiosną 1940 r. Wydz. Lotnictwa (początkowo w Oddz. V, a od 1942 r. w Oddz. III) Komendy Głównej. ZWZ/AK. Jego zasługą stało się zorganizowanie sieci posterunków meteorologicznych w całym kraju (pierwszy utworzono w Warszawie w 1941, następne w Krakowie, Zakopanem, Poznaniu, Gdyni, Lublinie, Wilnie i Lwowie).
W czasie podróży po kraju używał munduru majora niemieckich wojsk kolejowych i dokumentów głównego inspektora wojskowego Deutsche Ostbahn. Kilkakrotnie przywoził także do Warszawy broń, m.in. ze Lwowa. W czasie jednej z takich wypraw zo-stał w końcu 1943 r. aresztowany we Lwowie, ale wkrótce wykupiony z więzienia.
Uczestnik Powstania Warszawskiego w batalionie AK "Chrobry I" . Od 14 sierpnia stał na czele komisji odbioru zrzutów, a od 16 sierpnia był kierownikiem nowo utworzonego referatu lotniczego w sztabie Grupy "Północ". 15 sierpnia dowodził ugaszeniem pożaru budynku przy ul. Miodowej 26 (Zgromadzenie Ks. Pal-lotynów, a także powstańczy szpital magazyn żywności).
W wysłanym wówczas piśmie do dowódcy Grupy "Północ", płk. Karola Ziemskiego, rektor Zgromadzenia Ks. Pallotynów ks. Augustyn Werchowski stwierdził, iż:
"dany przez Dobrzańskiego dowód odwagi i szybkiej orientacji oraz decyzji [...] napełnia nas spokojem i ufnością w świetlaną przyszłość naszej Ojczyzny."
Od 17 sierpnia oficer operacyjny i zastępca kapitana Tadeusza Majcherczyka, dowódcy batalionu "Chrobry I", położył poważne zasługi przy obronie pasażu Simonsa.
Poległ 27 sierpnia 1944 r. od kuli niemieckiego snajpera.
Odznaczony Krzyżem Walecznych (18 sierpnia 1944) i pośmiertnie Virtuti Militari V klasy (20 września 1944).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz